" Mijn naam is Emmy, ik ben 58 jaar en woon in Utrecht.

Ik ben groot gebracht met het Katholieke geloof en we gingen regelmatig naar de kerk. Ik was alleen niet opgegroeid met de biecht in de jaren zestig . In mijn jonge volwassen jaren vond ik uitgaan en dansen belangrijker en na een hele nacht in de discotheek te hebben doorgebracht kwam ik 's-morgens niet vroeg uit mijn bed om naar de kerk te gaan. Dus ik ben een aantal jaren weggeweest, het betekende eigenlijk niets voor mij in die tijd. Eigenlijk ging ik alleen nog mee naar de kerk met de kerstnachtmis, verder niet. Het is wel teruggekomen, maar ik deed eigenlijk alles automatisch. Ging naar de kerk, naar de Communie en weer naar huis, om het de volgende zondag weer te herhalen. Pas toen mijn huwelijk slecht ging ( in nood leert men bidden ) en uiteindelijk op de klippen liep, merkte ik hoeveel steun ik eigenlijk had aan mijn geloof. Ook de gemeenschap veroordeelde mij niet maar daar kreeg ik ook veel steun van. Na het verwerken hier van en ik eindelijk mijn ex-man kon vergeven, kwamen ook nog dingen uit mijn jeugd naar boven zoals bijvoorbeeld mijn pestverleden van school. Ook dat had zijn tijd nodig om te verwerken en om deze personen te vergeven. Alles bij elkaar heeft dit toch allemaal gauw een jaar of vijf geduurd. Daarna kwam voor het eerst een gedachte in mijn hart dat ik zelf ook eens vergeving moest gaan vragen voor dingen die ik fout gedaan had in mijn leven. Natuurlijk dacht ik: " Biechten?.....Nee, dat is niets voor mij. Heb dat ook een tijdje gedacht iedere keer dat het weer in mij opkwam. Uiteindelijk na een lange tijd kon ik het niet meer wegduwen en heb een afspraak gemaakt met een priester. Had verteld dat ik nog nooit gebiecht had in mijn leven en dat ik niet wist hoe het moest, maar hij stelde mij gerust aan de telefoon. Zelf had ik nog nooit van een gewetensonderzoek gehoord maar ik dacht de avond voor mijn eerste biecht dat ik toch wel alles moet vertellen en niets vergeten dus ik op papier alles neergeschreven wat ik kon herinneren en ben de volgende dag naar deze priester toegegaan. Heb na enige aarzeling toch alles verteld en het luchtte zo enorm op. Daarna een goed gesprek gehad met deze priester en toen hij de woorden uitsprak dat ik vergeven was, gebeurde er iets wonderlijks: voor het eerst van mijn leven voelde ik mij totaal geliefd en geaccepteerd. Het was alsof er een lichtstraal in eens in mijn hart kwam en dit opende en het maakte mij zo gelukkig en ik ben zo ontzettend dankbaar en blij. Nog steeds ga ik regelmatig biechten en het lucht altijd op als ik weer naar huis ga. Nu ga ik niet meer automatisch naar de kerk, maar ik wil zelfs heel graag. Met Jezus en Maria in mijn hart nu ben ik de gelukkigste mens op aarde en de liefde die ik voel in mijn hart probeer ik door te geven aan andere mensen.

Deze getuigenissen zijn met toestemming van de auteurs geplaatst.

Heeft u ook een getuigenis die anderen kan helpen, stuur deze dan naar ons mailadres: info@zuivereharten.nl